DÚAS PINTORAS NA REVOLUCIÓN FRANCESA (Parte II)

                    ELISABETH VIGÉE-LEBRUN

 

  Autorretrato. 1808

 

 Vigée-Lebrun, nace na cidade de París, bautizada como Marie-Louise-Élisabeth, recibiu as súas primeiras leccións do seu pai que era retratista, aínda que ela se beneficiou máis dos consellos de Gabriel François Doyen, Jean-Baptiste Greuze, José Vernet e outros mestres do período. Aínda que a súa formación foi case autodidacta o seu valor reside na súa determinación e a súa ardua laboura, pois copiou numerosas obras de mestres antigos e modernos de coleccións privadas, e ao teren o debuxo masculino vetado, os seus primeiros retratos foron membros da súa familia.
Pinta xa retratos de xeito profesional dende a súa adolescencia. Cando o seu estudo foi embargado por pintar sen licenza, afíliase á Académie de Saint Luc, que exhibiu o seu traballo voluntariamente no seu salón. O 25 de outubro de 1774 foi feita membro da Academia Francesa.

 

 

            A virtude dudando. Obra de mocidade.

 Casa no ano 1776 con Jean-Baptiste-Pierre Lebrun, tamén pintor e asimesmo comerciante de arte. Pinta durante varios anos retratos de moitos dos membros da nobreza francesa ata que no ano 1779, invitóuselle a Versalles para pintar á raíña María Antonieta. Quedou a raíña tan compracida co traballo de Vigée-Lebrun, que recibiu o encargo de pintar máis retratos dela, así como dos príncipes e de numerosos nobres. En 1781 viaxou ao Países Baixos onde  a influencia dos traballos dos mestres flamencos a levan a probar novas técnicas. Alí, pintou o retratos dalgúns nobles e do Príncipe de Nassau. 

                 Retrato de María Antonieta.1783

 Paréceme tamén interesante sinalar o contacto que a artista mantivo con músicos, literatos e pintores contemporáneos como amosa os retratos que fixo de Giovanni Paesiello, Hubert Robert, a pintora Marie-Guillemine Benoist (que comenzou a pintar da man da Vigée-Lebrun no ano 1781) e Madame de Staël.

 

               Madame de Staël, como Corinne.1808