BLOG DA PROFESORA E ARTISTA PLÁSTICA PAULA MARIÑO
viernes, 26 de julio de 2013
VIGO EN VERANO, reportaxe sobre a mostra BRANCO E NEGRO
Reportaxe en TELEVIGO sobre a exposición BRANCO E NEGRO, na sala ESPAZO EMAO, da Escola de Artes e Oficios de Vigo.
domingo, 21 de julio de 2013
BRANCO E NEGRO, proceso creativo dunha exposición. VII
Tras
moitos bocetos ...
Boceto a lápis de mans
Boceto en papel contínuo en acrílico
Outro boceto en acrílico
Face de apóstolo
...e un
traballo longo de varios meses, pois escomenzouse o traballo no mes de xaneiro e rematouse
no mes de maio de 2013...
Alumnado rematando a obra
...este é
o resultado final.
jueves, 18 de julio de 2013
BRANCO E NEGRO, proceso creativo dunha exposición.VI
Traballando nos fondos
Rematando os cantos
Facendo os detalles finais
Facendo as caras
Deste xeito a peza non é “unha mera copia” senon un novo orixinal recontextualizado, elaborado
noutro momento e contexto, e asimesmo resignificado, porque no proceso de
elaboración da peza tentouse que as experiencias persoais do alumnado quedaran
patentes na súa elaboración, polo que a apropiación deu como resultado unha
obra nova.
miércoles, 17 de julio de 2013
BRANCO E NEGRO, proceso creativo dunha exposición. V
Grupo de Perfeccionamento II, traballando nos fondos
Grupo de Perfeccionamento I coa parte inferior do políptico
Na elaboración da peza démoslle unha importancia fundamental ao
proceso creativo, e tras mercar os lenzos e o material, comenzou un proceso de
reflexión sobre como faríase o prepintado. Decidiuse traballar nun formato
grande que achegárase en certa medida ao elexido por Leonardo, pero cambiando
non só a técnica: acrílico, óleo e técnica mixta, senón tamen a estética, pois
a elexida foi o Expresionismo, un expresionismo afastado da estética
renacentista do artista italiano, que achégase máis á tradición nórdica, que en
Galicia ten unha forte presenza ao longo da historia da nosa plástica.
Detalle das mans dun grupo de apóstolos
O formato foi tamén
fragmentado en lenzos de 50 x50 cm, o
que posibilitou unha mellor distribución do traballo e resultaba máis
operativo para o traballo en grupo. Fixéronse moitos debuxos preparatorios por
parte do alumnado, por grupos (pois na elaboración da peza participou o
alumnado de Perfeccionamento I e II) e logo dun xeito individual, a partir de
fotografías da obra, polo que fixéronse estudios de mans, pés e de cada
persoaxe da obra de Leonardo.
Facendo unha copia do natural
Detalle da man de San Pedro co coitelo
martes, 16 de julio de 2013
BRANCO E NEGRO, proceso creativo dunha exposición. IV
Boceto preparatorio en papel contínuo en acrílico
O Apropiacionismo converteuse no recurso preferido dunha serie
de artistas da década dos oitenta
como Sherrie Levine, Louise Lawler,
Allan McCollum ou Fred Wilson entre outros. Estes artistas “copiaron” obras
doutros autores, pero sen plaxiar a obra, pois imprimíronlle un selo persoal,
as veces difícil de captar a primeira vista. Nese aspecto, este concepto invita
á intertextualidade cultural, é dicir, ao intercambio de espacios, tempos e
conceptos, propiciando a investigación das prácticas estéticas cotiás.
Diversos bocetos sobre papel contínuo
Duas alumnas ante un boceto xeral
lunes, 15 de julio de 2013
BOCETOS para IL CENACOLO
Bocetos realizados polo
alumnado de Pintura da Escola de Artes e Oficios de Vigo, para a peza “Il
Cenacolo”, que forma parte da exposición BRANCO E NEGRO, que inaugurarase o
vindeiro xoves 18 de xullo na sala de exposicións ESPACIO EMAO.
BOCETOS para IL CENACOLO on PhotoPeach
domingo, 14 de julio de 2013
BRANCO E NEGRO, proceso creativo dunha exposición.III
Na aula de PINTURA: a proposta vincúlase ao Apropiacionismo dunha obra emblemática
da historia da arte: A ÚLTIMA CENA de LEONARDO.
Esta pintura mural foi executada
entre 1495 y 1497, na parede do
refectorio do convento dominico de Santa Maria delle Grazie en Milán, por
encargo do duque Ludovico Sforza de Milán. Non é un fresco tradicional, senon
un mural executado ao temple e óleo sobre dúas capas de preparación de ieso
extendidas sobre enlucido, en 460 cm de alto por 880 cm de ancho, que debido á
experimentación do artista escomenzou a desprenderse da parede ao pouco tempo
de terse rematado no ano 1500, o que provocou numerosas restauracións nesta
obra, considerada por quenes adícanse a
crítica e a historia da arte como unha das pinturas máis importantes do
mundo.
Debuxo preparatorio dun apóstolo
Leonardo pintou “A última cena”, a súa obra quizais máis coñecida, afastado dun mundo durante eses anos
caracterizado polos conflictos bélicos, as preocupacións e as penurias. Cando
foi rematada o artista consideraba que aínda non estaba satisfeito co
resultado, porén foi exposta e contemplada
por moitos. A fama que deulle este obra, fixo que desde ese momento se lle
considerara un dos mellores pintores de Italia. Os artistas acudían desde moi
lonxe ao refectorio do convento de Santa
Maria delle Grazie, miraban a pintura detidamente, a copiaban e discutían sobre
ela, do mesmo xeito que hoxe en día, pois é incluso nos nosos días unha das
obras de arte máis revisitadas e interpretadas.
Alumnado de Perfeccionamento I, cos bocetos preparatorios
sábado, 13 de julio de 2013
BRANCO E NEGRO, proceso creativo dunha exposición. (Parte II)
O BRANCO E NEGRO, compleméntanse e anúlanse.
Un é a ausencia e outro a suma das cores, polo que debido a este dualismo,
poden tamén ser representacos xuntos creando un contraste, onde ratifícase a
importancia do concepto maís aló do obxecto, ou do proceso artístico máis aló
do resultado final.
As veces a única luz que vemos nun cuarto
escuro pode ser a que sae do fume dos cigarros acendidos no cuarto, porque
entre o branco e o negro, existen toda unha gama de grises que aportan sutís
diferencias, o que confírelle tamén ao seu emprego o matiz de liberdade
importante.
O branco e o negro serven para representar
nun debuxo, o valeiro e o cheo, marcando as liñas que redefinen unha contorna
(o negro) ou para acadar luminosidade (o branco) no medio da ESCURIDADE. O seu
emprego axuda a revelar o oculto e a ocultar o que se desvela.
A nivel connotativo, o branco e negro, posúen
factores psicolóxicos, simbólicos e estéticos, e ao mesmo tempo provocan unha
forte subxectividade.
Dúas alumnas refacendo parte do debuxo orixinal
GIOVANNA GARZONI (Parte V)
Ourizo
Giovanna
morre no ano 1670, deixando un legado das súas posesións e unha suma importante
de diñeiro á Accademia de San Luca,
coa condición de ser enterrada na igrexa de Santi
Luca e Martina, onde Mattia de Rossi, erixiulle un monumento.
Bodegón cun paxaro que come un verme
Plato con figos
A
pesares de ter obra na Biblioteca Nacional de Madrid, no Palacio Pitti de
Florencia e no Museo de arte de Cliveland, así como en numerosas coleccións europeas,
esta artista foi prácticamente descoñecida para o público ata o ano 1964, no
que grazas a unha exposición de naturezas mortas en Italia amosáronse algunhas
das súas miniaturas, nas que apreciase un deseño exacto, un debuxo e un detallismo
moi minucioso en composicións contradictorias nos que a pintora deixaba voar a
imaxinación en inusuais combinacións nos temas a pintar, coa inclusión de
insectos e efectos de luz e sombra, que crean interacción entre os elementos de
gran orixinalidade.
Bodegón con froitas e flores
Páxinas
web:
viernes, 12 de julio de 2013
BRANCO E NEGRO, proceso creativo dunha exposición (Parte I)
A mostra “Branco e Negro”, propón un dualismo
que podería estar en relación con outros conceptos en principio enfrontados
entre sí como:
VALEIRO-CHEOLUZ-ESCURIDADE
RUÍDO/SON-SILENCIO
A realización de pezas ou artefactos para
mostra é ampla pois os conceptos xerais que reflicten estes opostos poden
relacionarse entre si.
Tres alumnas participando na montaxe dos lenzos, para o proxecto de Pintura
Con respecto a relación entre branco e negro,
a cor desprende distintas expresións ambientais e pode transmitirnos sensacións
como calma, violencia ou maldade. De feito as palabras branco e negro,
significan a ausencia e a mixtura de todas as cores, coas consecuencias que iso
implica. O
BRANCO, está en relación cunha sensibilidade maior ante a luz, e ao mesmo tempo
é símbolo do:Absoluto, Unidade,Paz (que podería relacionarse co SILENCIO), Inocencia
e Rendición.
Varias alumnas facendo o debuxo da obra de Leonardo
O NEGRO, sobre todo na
tradición occidental, é símbolo de: erro, mal, misterio e inferno, e ao
mesmo tempo de escuridade. No seu
aspecto positivo ten relación coa nobleza e coa elegancia, e científicamente (é
dicir con respecto a teoría da cor) representa a unión de todas as cores.
Debuxo preparatorio das mans dun dos apóstolos
jueves, 11 de julio de 2013
GIOVANNA GARZONI (Parte IV)
Froitos e caravel
No
ano 1654 trasládase a Roma onde foi aceptada na asociación de artistas fundada
no ano 1593, denominada Accademia di san
Luca, algo inusual nesa época, na que estáballe vetada ás mulleres o seu ingreso nestas institucións. Aínda así
consta anos rexistros da institución na que recibe os mesmos beneficios que os
socios masculinos. Será tamén a pertenza a esta academia, a que nos permite
coñecer detalles da vida da artista, pois na súa época só foi mencionada por
Carlos Ridolfi na súa obra Meravigle dell’Arte,
no ano 1648. Isto ocorre porque a obra de Giovanna debido ao xénero ao que se adicaba
tiña unha menor importancia para os historiadores da arte, fronte a importancia
dos temas relixiosos ou dos retratos.
Froitas con paxaros
Será Lione Pascoli, na súa obra Vite (1730-1736) quen escribe sobre a
importancia desta pintora e o éxito que tivo na súa andaina artística, que deulle tanta
independencia económica que puido retirarse según algún estudiosos a idade de
43 anos.
Limóns e mosca
Flores nun xarrón Ming
lunes, 1 de julio de 2013
ESPIÑAS COROADAS de LITO PORTELA
O pasado mércores 19 de xuño, un grupo de alumnado de Pintura, fixo unha visita guiada ao obradoiro de Lito Portela en Moaña da man do director da Fundación Laxeiro, Javier Buján, para posteriormente acudir á exposición que na citada fundación ten o artista plástico Portela.
Lito Portela, quen anteriormente presentara este traballo na sala ALTEARTE do Campus de Ourense, leva á Fundación a súareflexión sobre a natureza, o home e o estrañamento deste ante o mundo nos rodea.
Grazas a visita ao obradoiro puidemos entender o particular mundo deste artista na exposición, que se divide en doys partes: unha na que podemos ver tres esculturas de gran formato e outra parte, na que o artista déixanos traspasar a barreira da súa intimidade e amosándonos parte do seu proceso creativo.
Unha exposición ben interesante, que vos recomendo.
Lito Portela, quen anteriormente presentara este traballo na sala ALTEARTE do Campus de Ourense, leva á Fundación a súareflexión sobre a natureza, o home e o estrañamento deste ante o mundo nos rodea.
Grazas a visita ao obradoiro puidemos entender o particular mundo deste artista na exposición, que se divide en doys partes: unha na que podemos ver tres esculturas de gran formato e outra parte, na que o artista déixanos traspasar a barreira da súa intimidade e amosándonos parte do seu proceso creativo.
Unha exposición ben interesante, que vos recomendo.
Fotografía de grupo co artista Lito Portela e o director da Fundación Laxeiro
Suscribirse a:
Entradas (Atom)