BLOG DA PROFESORA E ARTISTA PLÁSTICA PAULA MARIÑO


lunes, 27 de enero de 2014

DA MIMESE Á CREACIÓN. O Obradoiro de Pintura na Escola de Artes e Oficios.(Parte III)

 
 Na Inauguración contamos coa realización dunha Performance a cargo de Laila Álvarez Vignoles, alumna de Perfeccionamento I da aula de Pintura. A Performance parte das reflexións que sobre os conceptos de mimese e representación fai Laila e que aparece no texto que vos deixo a continuación.

 
Presentación escénica “ Da Mimese a Creación “

 La pieza parte de un  trabajo de investigación en el aula de pintura. Trata conceptos clave de la muestra en el espacio EMAO.
 
Mimese aristotélica Proceso Cambio Representación Presente Creación

El espacio escénico se plantea con un lienzo en blanco. Con una partitura de movimiento que se alimenta de la energía, velocidad y posturas que generan las técnicas de la pintura gestual y del arte de acción. Es decir sujeto que interactúa con diferentes técnicas y materiales. En donde todo lo que acontece es único evanescente  y efímero.
La pieza se podría separar estructuralmente en tres partes con una duración total de 10 minutos.
En la primera parte el espectador tiene contacto con los conceptos a tratar en escena:

 ñ    Lienzo en blanco , materiales disponibles para la pintura in situ.

ñ    Sujeto que observa y analiza el acto creativo.

ñ    Recite de palabras clave en orden aleatorio como apoyo a la sucesión de movimiento.

 En la segunda parte de la acción se expone la partitura de movimiento , y se ejecutan diferentes técnicas pictóricas en el lienzo .

ñ    Dripping

ñ    Trazos de pintura con madera

ñ    Goteo y textura con plásticos y latas de recicle.

 La tercera y última parte de la presentación se une el sujeto con el objeto creado,( mujer actuante y pieza creada )  mediante una danza expresionista que aspira a evocar una idea de unión entre lo mimético  y la experiencia del creador presente .

 
Preparando o espazo
 
 Objetivos:

-Que el trabajo lo constituyan las acciones del individuo, en un lugar determinado y durante un tiempo concreto.
-Investigar la liminalidad entre Action Painting , Automatismo Lírico y Poesía de acción. 
-Anteponer la expresión  y sensaciones como el movimiento para deconstruir el carácter primitivo del pigmento y la palabra.


Textos a deconstruir:

 …......se denomina a la imitación de la naturaleza como fin esencial del arte. Es un vocablo latino (mimēsis) que deriva del griego (μίμησις, mímesis) y se traduce como "imitación".

Es distinto de "representación" cuya principal diferencia radica en la naturaleza de su mecánica, donde la mímesis se revela a que se la compare con el referente, convirtiéndose en algo equivalente al original. Sin embargo, el ejercicio mimético obliga el uso de rasgos representativos.  En general se habla de mímesis cuando existe un parecido más exacto con su original.......

 
 ….La mímesis es solo la apariencia sensorial de las imágenes exteriores de las cosas, que constituyen el mundo opuesto al de las ideas. Esta imitación de la realidad, solo es una copia de la copia del mundo de las ideas. Por consiguiente, Platón renuncia a la imitación (mimesis) del mundo para adoptar el relato (lexis), en tanto este es la narración de la historia (diégesis), sin la presentación de los personajes, a través de un modelo de imitación de un acontecimiento a través de palabras. Por el contrario, para Aristóteles, no cabe la imitación del mundo ideal, en la Poética, la mímesis y su función imitativa es el modo esencial del arte para representar a la acción humana. Destacando, por este motivo, la función del poeta como el reconstructor de la fábula, a través de la imitación efectuada por los personajes en acción....

Texto literal de la exposición:

 DA MÍMESE Á CREACIÓN, porque tenta reflictir moi ben o proceso que segue o alumnado no aprendizaxe da materia,pois na exposición aparecerían desde os primeiros traballos de copia do natural, coa técnica do pastel e a acuarela, ata os traballos en técnicas mixtas e óleo, no que a expresividade está moi presente e a creación a partir do estudio e a  investigación, son moi importantes.

 Línea teórica textual:  Anne ubfersfeld , Poética de Aristóteles y  Patrice Pavís.
FOTOGRAFÍAS DA PERFORMANCE


 



Laila Álvarez, consta (a pesar da súa mocidade) cunha ampla formación, pois posúe Formación actoral na Escuela Municipal de Bellas Artes Carlos Morel, Quilmes, Bos Aires, (República Arxentina) e Formación de Danza clásicaFormación de Danza clásica, Contemporánea, Jazz, Interpretación xestual e Streching en Estudio de Danza “Adaggio”,Quilmes, Bos Aires tamén na República Arxentina. Asimesmo ten realizado en Galicia diversos cursos e obradoiros como: Danza Contemporanea en (Estudio de Artes Escénicas Aartística, con Olga Cameselle), Dirección de Escena e Dramaturxia na ESAD, Psicomovimiento, Respiración Consciente, Uso de la voz en Aartística con Verónica Lopez e Danza - Teatro, Dadaismo, Accionismo y Artes Performativas , Aartística con Olga Cameselle y Alfredo Rodríguez.





domingo, 26 de enero de 2014

DA MIMESE Á CREACIÓN. O Obradoiro de Pintura na Escola de Artes e Oficios.(Parte II)

 A mostra que o pasado venres 24 de xaneiro tivo lugar na sala do ESPAZO EMAO, tivo unha grande afluencia de público. Na presentación  participou o Concelleiro de Educación Santos Héctor así como o director do centro e eu mesma, como comisaria da exposición. No acto, salientouse a importancia da Escola de Artes e Oficios como referente cultural e o interese de manter a escola como centro de aprendizaxe das distintas especialidades que nela se imparten, así como o esforzo do profesorado por impartir unha ensinanza de calidade.









 
Fotos da exposición. Grazas a Alicia R. Marcote e Gabriel M. Mariño
 

Datas: do 24 de xaneiro ao 14 de marzo de 2014
Horario de apertura: de luns a venres de 19:00 a 21:00 horas




miércoles, 22 de enero de 2014

DA MIMESE Á CREACIÓN. O Obradoiro de Pintura na Escola de Artes e Oficios

 

FOTOS DA MONTAXE
 
 
 A exposición pretende amosar a cidadanía o traballo da aula de Pintura da EMAO, nunha profonda reflexión sobre o traballo de investigación, que sobre a forma e a cor realiza desde o primeiro curso o alumnado de Pintura. O título DA MIMESE Á CREACIÓN,  tenta reflictir moi ben o proceso que segue o alumnado no aprendizaxe da materia, pois na exposición aparecen desde os primeiros traballos de copia do natural, coa técnica do pastel e a acuarela, ata os traballos en técnicas mixtas e óleo, no que a expresividade está moi presente e a creación a partir do estudio e a  investigación, son moi importantes.




 
 A mostra, segue as distintas liñas de investigación, a partir non só das obras, senon de vídeos e fotografías que explican o proceso, (aparecen tamén libros de artista  e libretas de bocetos en caixas e peanas) pois este implica a evolución estilística de cada alumno e alumna, xa que cada un deles fai unha obra persoal, sobre todo a partir do segundo curso. Por este motivo é moi importante na mostra a presencia do PROCESO a seguir nas distintas clases, a partir da mímesis no primeiro ano coa copia do natural ata a creación individual a través da experimentación.

 Este PROCESO, como parte dun traballo tanto manual como intelectual, incide na importancia do aprendizaxe a partir dun método participativo, no que o alumnado vai xerando o seu propio espazo de traballo, e no que estarían implicados tanto o profesorado como os medios que ofrece a escola: biblioteca, blog e todo tipo de actividades  levadas a cabo tanto dentro do espazo da EMAO como fóra, coa participación do alumnado en concursos ou as visitas guiadas realizadas a distintos espazos expositivos (museos, salas e obradoiros de artistas). 

 

 A idea de propoñer un tema tan amplo para a mostra, ven dado pola necesidade de empregar distintas técnicas pictóricas, así como outras expresións artísticas como as instalacións ou a fotográfia, polo que na mostra aparecen:
-Pastel, acuarela, óleo e acrílico.
-Técnicas mixtas, collages fotográficos.
-Distintos soportes, como metacrilato, cristais ou soportes dixitais.
 Estes son exemplos de desenvolvemento en canto ao traballo na aula, tanto deste curso como do curso precedente, e cada un deles estaría en relación co que faise en cada aula en cada curso, o que aparece especificado na mostra, na que tamén expóñense fotos do proceso e bocetos preparatorios.

 
 
A mostra reflicte o traballo realizado polo alumnado de pintura durante todo o curso e deste xeito, sirve para salientar ante a cidadanía a importancia da Escola de Artes e Oficios, o que  a coloca como referente en relación a traballos pictóricos  desde unha perspectiva contemporánea, que afasten ao público da idea de que a escola é algo caduca e anticuada.

 E tamén moi interesante a realización dun vídeo, que aparece nunha gran pantalla na mostra, e na que  o alumnado  fala tanto das obras que están a facer, así como da súa implicación coa escola, mentres na pantalla vense obras realizadas durante os tres cursos.

 

 Produción e montaxe: Escola Municipal de Artes e Oficios de Vigo (EMAO) 2014
Lugar: Espazo EMAO, edificio da Escola, entradas polas rúas Pontevedra e Rosalía de Castro
Datas: do 24 de xaneiro ao 14 de marzo de 2014 / Inauguración 24 de xaneiro ás 19:00 horas
Horario de apertura: de luns a venres de 19:00 a 21:00 horas
Coordinación da exposición: Paula Mariño Pazó, mestra de Pintura da EMAO

 
 

 
 
 
 

domingo, 19 de enero de 2014

ANA MENDIETA (Parte I)




“Mi arte se basa en la creencia de una energía universal que corre a través de todas las cosas [...]. Mis obras son las venas de la irrigación de ese fluido universal. A través de ellas asciende la savia ancestral, las creencias originales, la acumulación primordial, los pensamientos inconscientes que animan el mundo. No existe un pasado original que se deba redimir: existe el vacío, la orfandad, la tierra sin bautizo de los inicios, el tiempo que nos observa desde el interior de la tierra. Existe por encima de todo, la búsqueda del origen…”
 A arte contemporánea desde mediados do século XX, conta con novas formas de expresión, como a performance. A utilización do corpo como medio de expresión, de análise, ou ata de procura de novas identidades será algo recurrente nos artistas actuais, e neste campo destaca sobre todo Ana Mendieta.

 
 Nacida na Habana no ano 1948, vive a meirande parte da súa vida en EEUU, amosando desde os seus comezos interese polo símbolos políticos. Estudia Belas Artes en Iowa, graduándose en Pintura, e entre os anos 1972 e 1985, realiza películas en super-8 e vídeos, performances, grabados, esculturas e debuxos, onde amósanos a súa preocupación sobre temas como a trangresión social e o  tabú.
 Ana Mendieta e a súa irmá Raquel subíronse a un avión o 11 de setembro de 1961 xunto a outros nenos cubanos como parte do que se chamou a Operación Peter Pan cun destino: Estados Unidos. As irmás Mendieta foron mandadas a Iowa, cando Ana contaba con 12 anos, e viviron en orfanatos, correccionales para mozos e casas de adopción. En Iowa por primeira vez Ana Mendieta foi consciente de ser unha persoa de cor, e tivo que cambiar a percepción racial de si mesma e aprendeu a vivir da caridade. As irmás sufriron do racismo típico dunha sociedade non afeita a ter preto persoas de diferentes. Foron chamadas negras, putas e chegábanlles anónimos que dicían “volve a Cuba”. Todas estas experiencias fixeron que Ana Mendieta sempre se cualificase a si mesma como unha artista e muller de cor, ou como unha artista non branca. De feito, Mendieta traballa desde unha perspectiva cultural distinta, a dunha cubana desprazada vivindo en EEUU, que posúe unhas raigames artísticas baseadas no feminismo e as tendencias antimercantilistas da obra en proceso, a performance e os traballos coa terra.


 
 
 Os seus impulsos creativos e os novos plans de estudo en Multimedia fixeron que a autora se decantase pola especulación da nova arte representativa, por iso as súas primeiras obras de 1972 a 1975 foron de enfoque feminista, de provocación e preocupación pola muller, a violencia e a defensa de novas estruturas sociais. Este selo de muller e a necesidade de Mendieta de expresarse e defender a quen ocupan as marxes da sociedade son características das súas obras até o momento do seu falecemento. Mendieta, creou e documentou procesos rituais de transformación e tamén de disolución e destrucción da identidade sexual, étnica e cultural.
 
 
 

martes, 7 de enero de 2014

DÚAS PINTORAS NA REVOLUCIÓN FRANCESA (Parte VIII)


 Adelaide Labille-Guiard tivo diversas alumnas, e de feito nun dos seus autorretratos, aparece retratada con dúas: Marie Capet e Carreaux de Rosemond. Quizais pola súa ascendencia pois non estaba destinada á pintura deixovos aquí as obras de: MARIE GABRIELLE CAPET


Autorretrato.1783
 

 Marie- Gabrielle Capet era filla dun servo. En 1781, a idade de vinte anos, foi a París para estudar pintura baixo a dirección de Adelaida Labille-Guiard. A moza aínda é descoñecida cando as súas primeiras pinturas e debuxos son expostos no Salón da Xuventude no ano 1781. Dous anos despois, o seu dominio da pintura ao óleo permítelle presentar os seus primeiros autorretratos dos anos 1783 e 1784. No ano 1785, envía dous retratos de oficiais ao “Salón de la Correspondance”, con tal éxito que en 1786 unha das súas carpetas é aceptada, debido quizaís a que era alumna de Labille-Guiard.
 
Retrato de Chenier.
 
 
Retrato de Mme. Germain
 
 Tivo entre outros clientes a varios membros da familia real e fixo tamén un retrato de Adelaide Labille-Guiard. Traballou na técnica do óleo e tamén do pastel. Pintou a súa última obra en óleo, o Retrato de Madame Demetz en 1815, logo abandonou a pintura e morreu en 1818 en París. Foi enterrada no cemiterio Père-Lachaise, en París.
 
Obradoiro de Mme. Vincent. 1808