MULLERES SURREALISTAS: LEE MILLER (Parte I)

 Naceu o 23 de abril de 1907 en Poughkeepsie no estado de Nova York. O seu pai, de ascendencia alemá, era afeccionado á fotografía e con frecuencia utilizou á súa filla como un modelo para as súas fotografías, entre as que se atopan bastantes espidos realizados coa técnica estereoscópica; a quen tamén ensinou a realizar fotografías desde pequena.

 Con 19 anos coñeceu a Condé Nast, fundador da revista Vogue, con quen iniciou a súa carreira como modelo. En marzo de 1927 apareceu na portada da revista cunha ilustración de George Lepape. Durante dous anos foi unha das modelos máis solicitadas en Nova York, sendo fotografada por Edward Steichen, Arnold Genthe e Nickolas Murray. Cando unha fotografía realizada por Steichen foi utilizada para anunciar un produto de hixiene feminina (Kotex), orixinouse tal escándalo que puxo fin á súa carreira como modelo.

Crystal ball. Modelo Lee Miller. 1920

Lee como modelo.

Lee como modelo. 1928

 En 1929 trasladouse a París coa intención de converterse en aprendiz de Man Ray, que nun principio se negou a admitila como alumna aínda que finalmente converteuse en asistente fotográfica, amante e musa. Abriu o seu propio estudo fotográfico encargándose ás veces de facer fotografías de moda encargadas a Man Ray para que el puidese concentrarse na súa pintura, por iso moitas das fotografías tomadas durante este período e atribuídas a Man Ray foron realmente tomadas por Lee. Nestes anos foi unha participante activa no movemento surrealista coas súas imaxes enxeñosas e humorísticas, en bastantes casos empregou a técnica da solarización (parece ser que foi a propia Miller quen descubriu esta técnica por casualidade). No seu círculo de amigos estiveron Pablo Picasso, Paul Eluard e Jean Cocteau, ata apareceu na película deste último “O sangue dun poeta” (1930) interpretando unha estatua que cobra vida.

Man Ray. Beizos e man. 1929

 Lee, nun fotograma da película de Cocteau.

 Nos momentos en que se permitía ser orixinal, as súas producións voluntarias alcanzan unha calidade moi destacable. Exemplos como o retrato que realizou de Joseph Cornell, ou o titulado “Tête flotante” (Mary Taylor), ambos de 1933, dannos unha idea do seu excelente traballo.

Sen título. 1930

Abstracción. 1931

Retrato de Meret Oppenheim con solarización. 1932

Autorretrato. 1932

Retrato de Joseph Cornell. 1933

Mary Taylor. 1933

 Tras terminar a súa relación con Man Ray regresou a Nova York en 1932 establecendo un estudo fotográfico coa colaboración do seu irmán Erik que traballaba como o seu axudante de cuarto escuro. Ese mesmo ano participou na exposición de fotografía moderna europea realizada na Galería Julien Levy de Nova York e en 1933 realizou unha exposición en solitario na mesma galería. Entre os clientes do seu estudo estiveron Joseph Cornell, Lilian Harvey, Gertrude Lawrence.

 Ernst e Dorothea Tanning, fotomontaxe.