Diálogo e alborozo. 1970. Óleo sobre lenzo
ANOS SETENTA (A SÍNTESE)
CARACTERÍSTICAS:
-Sen abandonar a figura, está perto da abstracción, que xa comezara nos anos sesenta.
-Grandes planos de cores intensas e sen matices.
Centolo. 1970
Mulleres na praia. 1972
O chaleco ocre. 1973. Óleo.
Corpiño verde sobre fondo amarelo. 1973. Óleo.
A representación dá muller será unha constante
ao
longo dá traxectoria artística de Seoane. A
figura feminina aparece unha e outra vez na súa obra, quizá como un referente
simbólico, coma se ou artista quixese ver nelas ou prototipo do pobo
galego. Trata de mulleres robustas,
maxestuosas e serenas, que pola emigración dúas homes fixéronse cargo dous
seus traballos, logrando sacar adiante unha Galicia empobrecida.
Para ou artista, estas
mulleres son a encarnación dá Nai Terra: "Tratar para min, sempre, dunha
especie de Nai galega, outra constante que nos vén desde a prehistoria, a deusa
que incorporou Roma ás súas crenzas, a dúas cruceiros, as que pintaban Souto e
Colmeiro".
A silla amarela. 1972
A feirante. 1975
Estas
formas rotundas e potentes, non exentas de certo hieratismo, lembran ás imaxes
do Románico. Os grandes planos de cores
intensas e sen matices, conforman a figura, e mergullan non espazo ata chegar a fundila co fondo. A figura,
sólida e geométrica, está conformada a base de amplos planos de cor que se
alternan con liñas negras estructurais
que suxiren as formas e enmarcan vos volumes. Ou resultado son figuras moi
sintéticas, sometidas a un grafismo que simplemente sinala algúns dous trazos máis significativos do seu
físico, como ou rostro, as mans, ou ou peito. A figura está pois liberada
de ataduras, grazas a esta visión
personalizada dá linguaxe cubista, onde a simplificación dás formas,
permite ao artista crear figuras esenciais, cargadas dunha cor pura e intensa, que ademais de crear efectos lumínicos, estrutura
a bidimensionalidade da composición.
Conversa na praia. 1976
Na obra dous seus últimos anos vase a producir unha volta á calma, á sencillez,
ao lirismo dás formas. Liñas de
ritmo suave, e musicalidad nas formas, do mesmo xeito que ocorre noutras
obras do mesmo ano, como Muller sentada
ou Ou e ela, ou como aparecen tamén nas mariñas e nas paisaxes.
El e ela. 1976
Muller sentada. 1976
Mar de Orzán. 1973
Mariña. 1974
Mar picado e lúa. 1975
Mar e rochas. 1976
Paisaxe. 1979
Paisaxe. (finais dos anos 70)
Os trazos
negros de diferente grosor, serven para delimitar e deseñar as siluetas dás
figuras, por medio de doces curvaturas. Ou tratamento dá figuración é moito
máis leve e sosegado que en obras anteriores, aínda que as súas figuras continúan sendo de gran volúmen e
maxestuosidade. A composición é clara e sinxela, e a cor aplicar en campos puros e limpos, a base de gamas de
violetas e azuis, que se destacan sobre un fondo verde azulado, que contrasta
co intenso marrón dá area. Aínda que a gama cromática non é tan ampla como
noutras ocasións, a paleta utilizada é
suficiente para crear unha contraposición harmónica e equilibrada, sen
istrionismos. A linea e a cor están totalmente desvinculados, e son
completamente autónomos, creando novos valores constructivos e expresivos por
si mesmos: "acentuar as formas é para resaltar ou seu carácter
expresivo, e para que adquiran importancia por si mesmas, independentemente de
cada valor e dá cor". Seoane, segue
rexeitando a tridimensionalidad, e aínda que non fondo simula un horizonte
ou resultado segue sendo de planitud. A muller é, como en obras anteriores, a
gran protagonista. Neste caso, coloca a tres mulleres sentandas e en animada
conversación. Ou tema xa non é tan importante, a escena non ten ese contido
narrativo de antes. Agora as figuras
simplemente expresan unha función estética.
Gran Dama impasible.1976
Gaiteiro con lúa.1978
Muller. 1979
Para rematar falar da obra gráfica de Seoane e
das súas ilustracións en referencia ao MUNDO CELTA, pois Seoane foi un dos pioneros na creación dunha estética céltica, tan
de moda hoxe en día, pola utilización nas súas obras destes símbolos:
espirales, círculos, liñas entrelazadas, serpes, guerreiros celtas. Na súa obra gráfica déixase sentir esta vertente,
así como a visión lenxendaria de Galicia.
Tamén
salientar a súa importancia como publicista e deseñador de cartaces, nos que
vese tamén o seu estilo sintético de
cores planas e liñas puras e firmes.
Polbo. Gravado
Libros consultados, dos que saquei abondante información:
Do idilio á diáspora. Carlos López
Bernárdez. Nigratea.2011
Luis
Seoane. Xunta de Galicia. Catálogo.1999-2000
Artistas galegos. Nova Galicia Edicións. Tomo XI
SEOANE na rede:
http://www.terraetempo.com/media/documentos/TeT_155_158_Cultura_Carlos_L_Bernardez.pdfhttp://museobelasartescoruna.xunta.es/index.php?id=539
No hay comentarios:
Publicar un comentario