Metro. 1937
PISTA 4: O seu camiño á abstracción. Durante a
década dos anos 30, da clases de pintura e modelado a nenos e nenas, participa
en diversas exposicións, e forma parte de grupos de artistas con inquedanzas
semellantes as súas.
Nas súas obras destes anos, posúe un punto de
vista pictórico totalmente urbán, evocando a luz da gran cidade e o espazo
metropolitano, nas que adivíñase que os elementos xeométricos e arquitectónicos
van camino da abstracción.
Entrada ao subterráneo. 1938
Coas obras sobre “o metro” tentaba abordar a soidade e o aillamento que caracterizan a vida do home moderno na cidade. A súa propia historia –de marxinado e emigrante xudeu- a súa melancolía, a depresión e o dominio do seu destiño, eran temas que atopábanse na súa proposta estética nese momento. Ese espazo subterráneo é coma un espazo metafórico do inframundo, que anticipa a súa proposta surrealista da década de 1940.
Proposta
do día: Atopas nas dúas obras algún tipo de construcción do
espazo? A partir de que configurase o lugar onde se moven as figuras? Existen
liñas que organicen o cadro?
No hay comentarios:
Publicar un comentario