Na
idade Media a humanidade non pensou nada
importante que non escribira en pedra, pois a súa visión simbólica do universo
tiña un mundo cheo de significados, é dicir, que son signos dunha verdade
superior. Son asimismo, símbolos, a imaxe, inxerida no camò semántico do
símbolo, significa unha forma sensible que revela un contido ás veces
intelixible.
O alumnado de pintura, escolleu imaxes que pertencen ao noso imaxinario, pero que ao mesmo tempo son
universais: a anfisbena, a serea (tan achegada a nosa cultura atlántica), a
harpía, e mesmo unha serie de persoaxes que son invención e parten dun
bestiario propio ou manipulado.
Se o mundo sagrado era un mundo oculto ao que
somentes se podía acceder por medio dos símbolos, na actualidade o símbolo
perde a súa aura, e dilúese en significados contemporáneos, estes novos
significados aparecen neste “RETABLO” realizado en acrílico sobre lenzo e
materiais extrapictóricos.
Colocación na aula de varias das pezas.
Tres das pezas: a serea, o home tapándose o nariz e o home coa espada.
María e Ánxeles rematando a serea
Malena coa harpía e Rolando co home en azul
Rolando co home que se tapa o nariz
Ana e Malena cos fondo do home azul
Xosé María e Pepe, co deseño orixinal do último, a serpe e o peixe con patas
Eugenio coa serea
Catro das pezas
Jose e Espe coa serea en azul
Colocando as pinturas dentro do retablo e a montaxe na sala.
Eugenio e Xosé María colocando dentro do retablo unha das pinturas
Mary, Ana, María e Rosa que levaron as pezas ata a sala
Co martelo, repensando a colocación
Así quedou o "Retablo" na sala, falta só o Libro de Artista
Detalle das diversas pezas.
No hay comentarios:
Publicar un comentario