Maruja participa tamén nesa época en Madrid na
Revista de Occidente, e no ano 1928, escomeza a súa serie de CLOACAS E
CAMPANARIOS, e achégase ao surrealismo. Esta serie será froito da súa relación
persoal con artistas como Alberto Sanchez e Benjamín Palencia, cos que percorre
a paisaxe desoladora dos suburbios de Madrid. Serán estas obras desgarradoras e tremendistas.
No ano 1930
ilustró con Dalí e Ángeles Santos artículos para El Robinson, mentres continúa
a súa relación con Alberti con quen colaboura ata o ano 1931. Maruja crea os
decorados do drama “Santa Casilda”, e deixa testemuñas nos libros “Yo era un
tonto y lo que he visto me ha hecho dos tontos” e en “Sermones y moradas”.
O espantallo.1929
Pegada. 1929
PARÍS
No ano 1931,
viaxa becada a París, cunha Pensión da Junta de Ampliación de Estudios de
escenografía, e a súa primera exposición realizase na Galería Pierre Loeb,
causando sensación os surrealistas. Coñece a André Breton e Paul Éluard, e eles
proporcionanlle uns bós contactos con René Magritte, Max Ernst, Joan Miró,
Giorgio de Chirico, Jean Cassou, Picasso o Louis Aragon. Esta relación cos
surrealistas ten como resultado a compra por parte de Bretón da obra o
Espantallo, da serie CLOACAS E CAMPANARIOS, no ano 1932.
Escorrentapeixes.1931
Terra e excrementos. 1932
No hay comentarios:
Publicar un comentario