MARLENE DUMAS (Parte II)

See no evil.1991

 Dumas posúe un afán de coleccionista de imaxes nas súas exposicións máis citadas Models (1995-96, Salzburgo), Pin-up (1997, Bélgica), One Hundred Models and Endless Rejects (2001, Boston), Name non Names (2002, Parides), Suspect (2003, Venecia) e Female (Baden-Baden, 2005), con pezas baseadas en imaxes preexistentes na arte occidental, ou nas imaxes trilladas da publicidade impresa ou televisada. Grazas á machacona repetición da categoría (modelos, prostitutas, modelos rexeitadas, cadáveres, rostros femininos), a superficie pictórica devén o que Baudrillard chamou “a pantalla total” por onde desfilan en heteróclita marcha os obxectos convertidos en espectáculo. O atosigamiento que producen no espectador delata a forma en que a tradición e os medios masivos de comunicación han abolido “as distancias: entre os sexos, entre os polos opostos, entre o escenario e a sala, entre os protagonistas e a acción, entre suxeito e obxecto, entre o real e o seu dobre”.

The group show.1993. óleo

The secret. 1994. Óleo

Ao agruparse en contundentes categorías, as pezas de Dumas operan como delacións, desconstrucciones, comentarios ou parodias que denuncian, precisamente, a natureza artificial e artificiosa daquilo que se representa sobre a superficie pictórica como o particular, é dicir, como o “real”. Non deixa de ser irónico que Dumas recorra á pintura, á acuarela e ao gouache para as súas obras: estas tecnoloxías que adoitan prestixiar o único e diverso se dislocan para travestirse do repetitivo. O singular devén a ocasión da copia baixo a forma pseudocientífica da categoría.

Naomi. 1995. Óleo

Drunk.1997

Miss January.1997.Óleo

De watch-kamer.1988

 Traballa cun abigarrado mosaico de simulacros que se desprazan ata a mera intuición da cousa. Dedicada a exercicios de mímesis centrados, polo xeral, no corpo humano, Dumas neutraliza a vontade anestésica que tradicionalmente axúdanos a confundir o referente da imaxe cun referente no “mundo real”, advertindo, precisamente, que as imaxes baséanse en imaxes en cuxa sucesión infinita vai desaparecendo todo vínculo coa cousa.

Waiting for meaning.1998

Measuring Your Own Grave. 2003.Óleo

 Feathered Stola . 2000

The kiss. 2001. Óleo

 Non deixa de ser un escándalo a suxerida adhesión de Dumas á condena platónica da mímesis, aínda que se trata dunha adhesión que ironiza o simplismo dunha moralidad iconoclasta.