Parece ser que tamén as
mulleres xogaron un importante papel na vida do artista, sobre todo as súas
modelos, polas que sentía unha indefinible atración que o abandoaba cando
remataba cada obra. Anos maís tarde, sitúa ao espectador como voyeur na peza «O
duque de Orleáns amosando a sú amante». No salón de 1827 presenta «A morte de
Sardanápalo», onde racha coas reglas da perspectiva, enchendo o espazo dun intenso cor, polo que
deste vez a obra non foi mercada polo estado francés, o que deulle xogo para
converterse «Nun artista maldito».
O duque de Orleáns amosando a sú amante
A norte de Sardanápalo.1827
BOCETOS
En realidade, a crítica
cara a súa obra non fora tan feroz, pois a Dirección de Museos, encargoulle a
decoracón das salas do Consello do Estado do Louvre (na actualidade destruidas)
obra que enlazou coa presentación no Salón de 1931 da súa peza máis emblemática
«A liberdade guiando ao pobo».
A liberdade guiando ao pobo.1931
Nesta obra:
-O Romanticismo deixa de
mirar ao pasado para participar na vida contemporánea.
-Aparece retrato no home
do sombre de copa, como mostra de compromiso e participación.
-O artista co-protagoniza
a escena.
-A obra resalta polo
emprego da luz e a cor, e pola súa profundidade e a importancia do movemento e
da acción que conta, recollendo a pulsión revolucionaria.
-As torres de Nôtre Dame
ao fondo, simbolizan a patria unida.
-Retrata aos protagonistas
da revolta: estudantes, burgueses e obreros e resalta a importancia da figura
central, alegoría de Fracnia e da
liberdade.
-Contemporánea da novela
de Víctor Hugo, Nôtre Dame de París, nesta peza Delacroix, combina realidade e
idealización.
Como curiosidade, reseñar que nunha obra do ano 1826, Delacroix representa a "Patria Grega" tamén coa figura dunha muller.
Como curiosidade, reseñar que nunha obra do ano 1826, Delacroix representa a "Patria Grega" tamén coa figura dunha muller.
Grecia expirando sobre as ruínas de Missolonghi.1826
No hay comentarios:
Publicar un comentario